Bicardef (Bisoprolol, Bisoprolol) preparaty:

Zamknij opis

Bicardef 5 mg: tabletki powlekane (5 mg) 30 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 5 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 71 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.

Zamknij opis

Bicardef 5 mg: tabletki powlekane (5 mg) 60 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 5 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 71 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.

Zamknij opis

Bicardef 5 mg: tabletki powlekane (5 mg) 90 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 5 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 71 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.

Zamknij opis

Bicardef 10 mg: tabletki powlekane (10 mg) 30 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 10 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 142 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.

Zamknij opis

Bicardef 10 mg: tabletki powlekane (10 mg) 60 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 10 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 142 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.

Zamknij opis

Bicardef 10 mg: tabletki powlekane (10 mg) 90 szt.

Przedsiębiorstwo Produkcji Farmaceutycznej HASCO-LEK S.A.
Opis produktu stanowi wyciąg z ChPL i jest z nią zgodny w zakresie informacji w nim zawartych.

Selektywny lek beta-adrenolityczny.

SKŁAD
1 tabletka powlekana zawiera 10 mg fumaranu bisoprololu. 1 tabletka zawiera 142 mg laktozy jednowodnej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

WSKAZANIA
Nadciśnienie tętnicze.
Choroba niedokrwienna serca.

DAWKOWANIE
Dorośli
Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które następnie stopniowo zwiększa się. We wszystkich przypadkach dawkowanie powinno zostać dobrane indywidualnie, w oparciu o częstość tętna i skuteczność terapii. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony, zależy od charakteru i stopnia ciężkości choroby. Leczenia bisoprololem nie powinno się przerywać nagle, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo (np. zmniejszać o połowę w odstępach tygodniowych).
Nadciśnienie tętnicze
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie rozkurczowe do 105 mmHg) właściwe może się okazać podawanie 2,5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecane dawkowanie wynosi 5 mg fumaranu bisoprololu raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
Dzieci
Z powodu braku dostatecznych danych klinicznych nie zaleca się stosowania bisoprololu u dzieci.
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek od łagodnych do średnio ciężkich zwykle nie zachodzi potrzeba modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie powinno się przekraczać dawki 10 mg fumaranu bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma żadnych danych dotyczących konieczności zmiany schematu dawkowania.
Sposób podawania
Preparat podaje się raz dziennie, zwykle rano, przed lub podczas śniadania albo po posiłku. Zaleca się przyjmowanie leku o tej samej porze. Tabletek nie należy rozgryzać, połykać popijając niewielką ilością płynu.

PRZECIWWSKAZANIA
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ostra niewydolność serca lub w okresach dekompensacji niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia (bez zabezpieczenia rozrusznikiem serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia z czynnością serca poniżej 50 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia. Niedociśnienie (skurczowe ciśnienie < 90 mmHg). Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ
Bisoprololu nie wolno podawać kobietom w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne; w takich przypadkach należy monitorować przepływ krwi przez łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu należy rozważyć inne metody terapii. Należy ściśle nadzorować noworodki; objawy hipoglikemii i bradykardii u noworodków występują w pierwszych 3 dobach życia. Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania bisoprololu.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Często: zmęczenie, stan wyczerpania, zawroty głowy, ból głowy; uczucie zimna lub drętwienia kończyn; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja; bradykardia, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, pogorszenie wydolności serca, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub wywiadem wskazującym na obturacyjną chorobę płuc; osłabienie mięśni, kurcze mięśni.

UWAGI
Należy zachować ostrożność podczas leczenia bisoprololem u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dusznicą bolesną i towarzyszącą niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów: chorych na cukrzycę z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; w trakcie ścisłej głodówki; w trakcie leczenia odczulającego (bisoprolol może zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne); z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia; z dławicą Prinzmetala; z chorobą zarostową tętnic obwodowych; w astmie oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (należy równocześnie podawać leki rozszerzające oskrzela, jeśli dojdzie do zwiększenia oporu w drogach oddechowych, należy zastosować większą dawkę beta2-sympatykomimetyku). Jeżeli uzna się za stosowne przerwanie leczenia beta-blokerami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i całkowicie odstawić bisoprolol 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem. Pacjenci z łuszczycą, również w wywiadzie, mogą stosować beta-blokery (np. bisoprolol) wyłącznie po bardzo dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy bisoprolol można podawać dopiero po uprzednim podaniu leków alfa-adrenolitycznych. Leczenie bisoprololem może maskować objawy tyreotoksykozy.
Ze względu na indywidualną zmienność reakcji na lek, bisoprolol może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Takie działanie należy brać pod uwagę zwłaszcza na początku leczenia, przy zmianie preparatu, jak również u osób spożywających alkohol.