Virumed (Inosine pranobex)
Nazwa handlowa | Postać | Dawka | Opakowanie | Refundacja | Opłata pacjenta (zł) | Cena 100% (zł) | Wskazania refundacyjne Opis leku |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Virumed (OTC) | proszek do sporządzania roztworu doustnego | 1000 mg | 20 saszetek |
Refundacja brak refundacji |
Opłata pacjenta (zł): 46,00 |
Cena 100% (zł): 46,00 |
Wskazania refundacyjneOpis profesjonalny |
|
Virumed
Opis produktu jest zgodny z oficjalnie zarejestrowaną informacją.
Adamed Pharma S.A.
- Virumed - skład
- Virumed - wskazania
- Virumed - dawkowanie
- Virumed - przeciwwskazania
- Virumed - ciąża i karmienie piersią
- Virumed - działania niepożądane
- Virumed - uwagi
- Virumed - produkty o tym samym składzie (zawierające te same substancje czynne)
Virumed - skład
1 saszetka zawiera 1000 mg inozyny pranobeksu: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3. 1 saszetka zawiera 2935 mg sacharozy i 0,097 mg sorbitolu.
Virumed - wskazania
Preparat Virumed jest stosowany wspomagająco u osób z obniżoną odpornością, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych.
Preparat Virumed jest stosowany w leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).
Virumed - dawkowanie
Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1 do 2 dni.
- Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka wynosi 50 mg na kg masy ciała na dobę, zwykle 3 g (3 saszetki) na dobę, podawane w 3 lub 4 dawkach. Dawka maksymalna wynosi 4 g inozyny pranobeks (4 saszetki) na dobę. - Dzieci i młodzież
Preparat Virumed nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Sposób podawania
Zawartość 1 saszetki rozpuścić w 1/2 szklance letniej wody, wymieszać i wypić zaraz po przygotowaniu.
Virumed - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Inozyny pranobeksu nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.
Virumed - ciąża i karmienie piersią
Preparat Virumed nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie preparatu Virumed, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Virumed - działania niepożądane
Jedynym stale występującym zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży działaniem niepożądanym zależnym od produktu leczniczego jest zwiększone (zazwyczaj pozostające w granicach normy) stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu. Zazwyczaj kilka dni po odstawieniu produktu leczniczego stężenie kwasu moczowego powraca do normy.
Często: ból głowy, zawroty głowy; wymioty, nudności, dyskomfort w nadbrzuszu; świąd, wysypka; bóle stawów; zmęczenie, złe samopoczucie; zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi.
Niezbyt często: senność, bezsenność; biegunka, zaparcia; wielomocz; nerwowość.
Częstość nieznana: ból w nadbrzuszu; obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna; rumień.
Virumed - uwagi
Jeśli po upływie 5 do 14 dni objawy nasilą się lub nie ustąpią, pacjent powinien zwrócić się do lekarza.
Preparat Virumed może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu - należy go stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego.
Podczas leczenia długotrwałego (3 miesiące lub dłużej) u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek.
Opracowanie: mgr farm. Ilona Ślugaj, współpraca dr n. med. Krzysztof Piwowarczyk