Gastrolit (Electrolytes and glucose + Matricaria recutita)

Gastrolit - skład

1 saszetka zawiera: 0,35 g chlorku sodu, 0,3 g chlorku potasu, 0,5 g wodorowęglanu sodu, 0,02 g nalewki z rumianku, 2,98 g glukozy. Po rozpuszczeniu roztwór zawiera: 60 mmol/l Na+, 20 mmol/l K+, 30 mmol/l HCO3-, 80 mmol/l glukozy. Osmolalność roztworu powstałego po rozpuszczeniu zawartości saszetki w 200 ml wody wynosi 240 mOsm/kg.

Gastrolit - wskazania

Po rozpuszczeniu preparat stosuje się do zapobiegania i leczenia odwodnienia niewielkiego stopnia, w przebiegu biegunek.

Gastrolit - dawkowanie

Zapobieganie wystąpieniu odwodnienia

Odwodnienie

Sposób podawania

Przed zastosowaniem, zawartość saszetki należy rozpuścić w 200 ml gorącej, przegotowanej wody i ostudzić. Nie należy mieszać zawartość saszetki z innymi płynami niż woda. W celu przygotowania większej objętości roztworu, np. 500 ml, należy rozpuścić 3 saszetki preparatu w 600 ml wody. Z uzyskanego roztworu należy odmierzyć i dozować odpowiednią objętość. Roztworu nie należy dosładzać.

Gastrolit - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Hiperkaliemia. Ostra i przewlekła niewydolność nerek z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej. Anuria. Ciężkie odwodnienie. Utrata przytomności. Wstrząs hemodynamiczny. Niedrożność jelit. Obfite wymioty.

Gastrolit - ciąża i karmienie piersią

Preparat może być stosowany u kobiet w ciąży i u kobiet karmiących piersią w zalecanych dawkach.

Gastrolit - działania niepożądane

Zbyt szybkie podanie roztworu może wywołać wymioty. Sporadycznie występują zaburzenia czynności przewodu pokarmowego (nudności, wymioty), hiperkaliemia.

Gastrolit - środki ostrożności

Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z chorobami wątroby bez zalecenia lekarza. Ze względu na zawartość glukozy, nie zaleca się stosowania preparatu u chorych na cukrzycę. W razie wystąpienia wymiotów lub nieoddania moczu w ciągu 6 godzin po zastosowaniu preparatu albo wystąpienia innych niepokojących objawów, należy określić przyczynę tych zaburzeń i podjąć odpowiednie leczenie. W trakcie terapii należy stosować dietę z ograniczoną zawartością sodu lub potasu. Pod opieką lekarza powinny się znaleźć się następujęce grupy pacjentów: dzieci poniżej 3. roku życia; osoby, u których biegunka trwa dłużej niż 24-48 godzin; osoby z chorobą przewlekłą; osoby, u których występuje krew w kale; osoby, u których występują silne bóle brzucha; osoby, u których występują zmiany w stanie psychicznym (np. drażliwość, apatia lub letarg); osoby, u których występuje gorączka powyżej 39°C.
Doustna terapia nawadniająca jest niewystarczająca w przypadku silnego odwodnienia; może być wtedy konieczna konsultacja lekarska i zastosowanie dożylnej terapii nawadniającej.
Niemowlęta karmione piersią lub mieszankami powinny nadal otrzymywać taki sam pokarm o ile lekarz nie zaleci inaczej. Dzieci powyżej 1. roku życia powinny nadal spożywać dietę odpowiednią do wieku o ile lekarz nie zaleci inaczej.